SS: Skąd Babcia pochodzi?

ZS: Urodziłam się w Drużbicach, a potem w czasie okupacji mieszkałam w Skierniewicach,

gdzie uczyłam się na tak zwanych tajnych kompletach, codziennie w innym miejscu. W maju

1945 ojca mego oddelegowano do pracy na Wybrzeżu i został on wiceburmistrzem Oliwy, ale

po dwóch latach wcielono Oliwę do Gdańska.

SS: Jak wyglądało zajmowanie mieszkań?

ZS: Gdy chciano się osiedlić wybierało się jakiś pustostan i wprowadzało, a potem

legitymizowało się w urzędzie, że tu się osiedlasz, ale po pewnym czasie, kiedy było więcej

przyjezdnych, to urzędy kierowały do wolnych mieszkań.

SS: Kto żył po wojnie w Trójmieście?

ZS: Do Trójmiasta przyjeżdżali ludzie z Wileńszczyzny i centralnej Polski.

SS: Jakie były stosunki między Niemcami i Polakami, jakie panowały nastroje?

ZS: W 1945, kiedy Niemcy wsiadali do pociągu wysiedlającego ich, wyglądało to bardzo

smutno i przykro. Ale do 1946 roku w okolicy pozostało trochę Niemców, których wysiedlili

do końca 1947 roku. Przez pierwsze miesiące po wojnie po okolicach grasowali Niemcy,

którzy chcieli zdobyć jedzenie lub alkohol i choć nie prowadzili szczególnie groźnych

działań to wieczorami trzeba było dobrze zamykać drzwi. Jednak ludność polska nie

traktowała Niemców jak potworów i z tego co pamiętam traktowali ich przyzwoicie. Przez

pewien czas dwoje Niemców pracowało dla mojej rodziny, Greta, która pięknie szyła i jakiś

ogrodnik. Stosunki między Polakami a Niemcami były dobre, bardzo dobre. Po wojnie

panowała wielka radość bo skończyła się wojna, ale nie było jedzenia ani ubrań. Nie było

natomiast starć z władzą komunistyczną.

SS: Jak wyglądał Sopot po wojnie?

ZS: Sopot był mało zniszczony i bardzo piękny, bardzo zielony i bardzo czysty. Część Sopotu

wschodniego, koło dzisiejszego Placu Rybaków, była osadą rybacka składającą się z małych

domków. Centrum Sopotu było kurortem, gdzie mieściły się takie obiekty jak Łazienki

Północne i Południowe, Grand Hotel, Balneologia i sporo małych domków. Górny Sopot

przypominał wieś, lasy, pola łąki i kilka domków. Wszyscy mieli zwierzęta gospodarskie, a

jeszcze do lat 70 nie było niczym dziwnym, gdy ktoś miał kury. Po kilku miesiącach od

zakończenia wojny zorganizowano tu 3 podstawówki

i jedno gimnazjum-liceum.

 

*Praca konkursowa - Stefan Szemiel, II Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Sopocie